Zonder allergie-lijst naar een restaurant

Ondanks medicijnen, artsen, specialisten en een resistentiekuur werden Paulines allergieproblemen alleen maar erger. Ze kon niet meer buiten komen vanwege de hooikoorts en had kon niet naar een restaurant vanwege chronisch spastische darm. Ze vond NAET in oktober 2012 en nu kan ze pollen verdragen en weer volop naar buiten gaan.

Wondervrouw

Hallo, Ik ben Pauline en ik ben 37 jaar. Op mijn 23ste kreeg ik van het ene op het andere moment hooikoorts en daarmee meteen diverse voedselallergieën en -intoleranties. Na enkele jaren reguliere hooikoortsmedicijnen (beclometason, levocitrizine en oogdruppels die ik nooit kan onthouden) te hebben gebruikt, kon ik nauwelijks meer buiten zijn zonder ziek te worden. Daarop heeft de huisarts me doorgestuurd naar de KNO/arts.

Die heeft na de officiële vaststelling van hooikoorts (voor zowel graspollen als zo’n beetje alle bomen) een resistentiekuur voorgeschreven. De assistente van de arts wees me op de kruisallergieproblemen. Zij zei toen ze mijn uitslag zag: “jij moet last van je darmen hebben”. Dat klopte want ik was een jaar geleden door het ziekenhuis onderzocht en de conclusie was een chronisch spastische darm. Vervolgens heb ik vijf jaar lang 4 maal per week Oralgen druppels genomen, een zogenoemde resistentiekuur. Tijdens die jaren werden mijn problemen met voedsel steeds erger. En na vijf jaar was alleen mijn bomenallergie verminderd.

Ondertussen kon ik niet normaal meer uit eten of bij anderen eten. Uit eten gaan was al jaren niet meer leuk en meestal betekende dat ik ziek was daarna. En dat voor een gezelschapsdier zoals ik. Zo’n 13 jaar later was ik het echt spuugzat. Ik had ondertussen allerlei testen doorlopen bij diverse ziekenhuizen en ze konden me niet helpen buiten het advies: het helpt om een goede weerstand te hebben. Maar ja hoe krijg je die als je om de haverklap allergieaanvallen krijgt.

Via een vriendin en later ook via een collega hoorde ik van NAET en dan specifiek van Gineke. “Baat het niet dan schaadt het niet”, dacht ik. De stoute schoenen gingen aan en ik heb Gineke gemaild. Ik kon de volgende week terecht. Ik was gewaarschuwd dat om de therapie te laten slagen ook de emotionele kant wordt aangepakt. Ik dacht kom maar op en kijk maar wat je kunt doen met die rugzak van me. Ik was ervan overtuigd dat ik alle aspecten van mijn leven al waren uitgekauwd.

Ik ben oktober 2012 begonnen met de therapie en na de basis leek mijn lichaam overhoop met zichzelf te liggen. Maar ik besloot door te gaan want ik voelde dat het wat met me deed. Ik bleek ook allemaal verborgen vakjes te hebben in mijn rugzak. Afspraak voor afspraak gaat het steeds beter met me. Laatst ging ik uit eten en mijn vriendinnen vroegen mijn allergielijst digitaal op om door te geven voor het restaurant. Toen ik zei dat die niet nodig was, doordat de behandelingen aanslaan was hun reactie: “wat een WONDERVROUW!!!!!”

En ik ben het met hun eens: nog geen jaar verder kan ik weer volop buiten zijn. Mijn reacties op de pollen is nog geen schrijntje van wat het was. Ik ga weer gezellig en relaxed uit eten en hoef niet meer elke verpakking te checken. Mijn darmproblemen zijn nu uitzondering in plaats van regel. Het begint nu op alle andere vlakken ook door te werken. Ik heb een rustigere huid en eindelijk lukt het me om af te vallen. Mijn lichaam en geest zijn zo lang uit balans geweest dat alles nu op zijn plaats lijkt te vallen.

En Gineke: die is nog even druk met al mijn verborgen zakjes en helpt me met het verder bereiken en behouden van de balans. En ze is en blijft mijn Wondervrouw.