Carla's bevrijding: "weer alles kunnen eten"

Eerst werd Carla moe en lusteloos. Toen ontstonden knobbeltjes in haar borst: cystes, mastopathie. Kanker en dubbele borstamputatie hingen als een zwaard van Damocles boven haar hoofd. Dankzij de overgang verdwenen de cystes, maar Carla blijkt overgevoelig te reageren op een scala van voedingsstoffen. Dit leidt ook tot vaginale klachten tijdens het fietsen. Zodra haar therapeute met NAET aan de slag gaat verdwijnen alle klachten zienderogen.

Allergie-weg.nl: dit is één van de zovele verhalen uit de praktijk van Inge Hagemans waarbij de overstap van mesologie naar NAET erg gunstig uitpakte voor de patiënt. Ook Marianne was al een tijdje patiënt in de praktijk van Inge Hagemans ten tijde dat zij de opleiding NAET basic seminar bijwoonde. Zij werd dus één van haar eerste NAET-patiënten. Ook voor Marianne pakte dit goed uit.

Bevrijding

Ja, zo voelt het om na 18 jaar weer echt fit te zijn en alles te kunnen eten. Met is een ongekend gevoel om weer gewoon mee te kunnen doen op feestjes, tijdens vakantie en op het werk. Wat gezondheid betreft kan ik mijn leven indelen in drie periodes. De eerste duurt tot mijn 35e waarin zich geen ernstige ziektes voordoen. Op een moment merk ik dat het niet zo goed meer gaat. Moe, futloos en het gevoel dat er bepaalde stoffen niet aangemaakt worden. De huisarts kan niets vinden. De enige manier om er achter te komen is het opsturen van een haar naar Canada (of Amerika), want daar kan wel op mineralen onderzocht worden. Ook de internist kan niets vinden.

De tweede periode breekt aan als ik in 1986 een knobbeltje in mijn borst voel. Het blijkt een chronische aanleg voor mastopathie te zijn met in beide borsten vele knobbeltjes. Een goede oplossing is er niet. Weghalen kan niet en voor een dubbele borstamputatie is het te vroeg. Er breekt een onzekere spannende tijd aan, want de cystes blijken hard te groeien. Ik ben naar de Lukasklinik in Arlesheim bij Bazel gegaan omdat ze daar goede resultaten hebben met (antroposofische) medicijnen, injecties en dieet. De specialist daar schrijft een wekelijkse hoeveelheid voor van 1050 druppeltjes en korreltjes, 2 injecties en zalf. Dit alles moet ervoor zorgen dat ik mijn borsten kan behouden. De boodschap is dat ik een zeer groot risico op kanker heb. Dan is er dus geen keus. Bovendien wil ik graag mijn lichaam gaaf houden. De behandeling is erop gericht het probleem bij de oorsprong aan te pakken, namelijk het afbreken van de cystes.

Een moeilijke periode breekt aan met grote vermoeidheid, ziek zijn van de opgehoopte afvalstoffen, en wennen aan een andere manier van eten. Maar vooral de onzekerheid of ik er op tijd bij ben geweest om kanker te voorkomen, sluimert door. Wanneer ik 12,5 jaar later in de overgang kom, verdwijnen de cystes. De eerste grote opluchting.

De medicijnen heb ik een aantal jaren geslikt. De cystes verdwijnen als ik in de overgang ben waardoor de injecties ook niet meer hoeven. Het gaat steeds beter. Maar wanneer ik me onverwacht kan laten onderzoeken door een electroacupuncturist blijkt er meer aan de hand te zijn. De lever geeft problemen. Opnieuw een scala aan medicijnen en een enorme zoektocht naar de juiste hoeveelheid voedingssupplementen en vitamines. Het blijkt dat ik heel erg sterk reageer wanneer ook maar even de balans verstoord is.

Er komen steeds meer allergische reacties aan het licht. Wanneer ook de koemelk niet meer mag, wordt het pas echt vervelend. Alleen beperkt geitenkaas, geen melk, suiker, tomaten, witmeel, kool, en beperkt aardappels, geen kleurstof en smaakstoffen.

De vaginale klachten die ik al een aantal jaren heb, blijken ook allemaal te maken hebben met suikerallergie en koemelkallergie. Niets maar dan ook niets helpt om hier vanaf te komen en fietsen weer tot een onbezorgd plezier te maken.

Wanneer de mogelijkheid van NAET zich voordoet, wil ik niets liever dan meteen behandeld te worden. Het wordt een kwestie van weken tellen tot de eerste behandeling gaat beginnen. En die is meteen raak. Terwijl ik met het buisje eiwitten in de hand zit te wachten, gaat er ineens een knop in mijn hoofd om en trekt er een soort mist op. Het begin van een nieuwe fase waarin het steeds beter gaat. Eigenlijk zijn alle behandelingen zonder grote problemen verlopen. Toen de suiker eruit ging heb ik ongeveer vijf dagen als een zombie rond gelopen. De enige behandeling die nu nog moet is hooikoorts en stof.

En het gaat prima, ik zie er veel beter uit, heb minder behoefte aan slaap en heb wat eten betreft geen enkele beperking meer. Tomaten mocht ik absoluut nooit en nu eet ik ze elke dag en heb er zelfs behoefte aan. En alle pillen? Alleen nog een multivitamine!

Het is gebleken dat alle klachten die ik in de loop van de jaren had, echt bestonden. Maar dat werd niet altijd serieus genomen of geloofd. Het bewijs is met deze behandeling wel degelijk geleverd.

Carla.